RÍO ARRIBA. Gelo do Moure
Fecha Viernes, 30 noviembre a las 17:39:21 Tema Colaboradores
RÍO ARRIBA
Había moitas chalanas sempre no río da Vila, unhas cheas de zarandas outras ca rapeta en pila, pero a que máis nos gustaba era a que máis remos tiña. Xogábamos ós piratas no “famoso Condomiñas”, con espadas dos tarais de coraza a zapatilla, para non levar na man, pois doer moito doían. Cando nos dábamos conta tiñamo-la ponte encima, e ó meternos nos seus ollos parecía que caían, pois berrábamos con forza como se nos fose a vida para aproveitar o eco, que tanto nos divertía. Alí estaba “O Lequeitio” barco que fora algún día, enriba de catro paus na auga xa non vivía, ¡Agora era o retrete de toda a chavalería¡ Seguíamos río arriba ata chegar á Xunqueira, en onde estaba o Ciruxo traballando na madeira, él era o número un nesta Ría de Cedeira, bonitos barcos facía ¡Carpinteiro de Ribeira¡. Ó pasar o seu taller estaba o “Pozo Redondo”, que era o sitio preferido para bañarnos en coiros, algún cortaba unha cana e practicaba o buceo, era co que respirábanos cando estaba o Río cheo. Outros subíanse a unha árbore para imitar a Tarzán, colgada estaba a liana xa de tempo ben atrás, como tamén O Muiño, que moía sen parar, aqueles froitos da terra, integrais a máis non dar. Despois de tanto exercicio entrábanos moita fame, nas hortas dos Arrivís había moitos manxares, que collíamos prestados de todalas maciñeiras, ata que saía o dono detrás de algunha silveira. Entón remataba a historia dese día na Xunqueira, e voltaban os piratas para a base de Cedeira, sempre medio escalabrados case sen os pantalóns, pero todos ben de acordo en repetir a incursión. Gelo do Moure
|
|