Portal de Noticias Cedeira OnLine Café Bar A MARINA - Contas revela un caos económico nas cofrarías

A confraría de Ferrol non chegou a render contas e das que si o fixeron case a metade (o 46%) presentaron a documentación fóra de prazo. Todo, a pesar de que estes organismos sobreviven grazas ás subvencións públicas e de que "practicamente ningún subsistiría sen esas axudas", segundo reza no citado ditame. Un exemplo paradigmático -habería moitos máis- é o depósito de Camariñas. Os auditores non poden garantir que os seus números representen "a imaxe fiel da xestión económica e patrimonial". O seu único labor, ademais da tramitación administrativa, é a explotación dunha fábrica de xeo deficitaria: cada ano xera unhas perdidas do 20%. A xestión dos socios non aparece reflectida documentalmente e en 2007 o seu sostemento correu a cargo dos mariscadores. O sector de baixura directamente non achegou. E as actas das escasas reunións de goberno recóllense "en follas soltas sen as debidas garantías en canto á súa integridade".

Confrarías como as de Ribeira, O Grove, Cambados, Ribadeo, Cedeira ou Malpica incorreron en irregularidades similares. Máis que casos illados, o desgoberno, cando non as ilegalidades flagrantes, é un mal xeneralizado en todo o sector. Continúa o Consello de Contas: "Algunhas entidades non elaboraron o preceptivo orzamento e nas restantes devandito instrumento de xestión carece da debida efectividade adoecendo dun insuficiente desenvolvemento que non permite o adecuado control das partidas de gasto".

E se seguen subsistindo é grazas a "a concesión de subvencións de capital e pola cesión ou adscrición de bens por parte de distintas administracións públicas". Sen este tipo de axudas, "practicamente a totalidade de corporacións carecería de viabilidade". A pesar diso, a cociente de endebedamento das confrarías é "notoriamente insatisfactoria" e en 2007, o período analizado polo ente fiscalizador, tendía a empeorar. A adscrición do persoal funcionario a cada depósito "non obedece a ningún criterio objetivable". En cinco entidades mantense unha proporción de tres traballadores públicos por cada 100 socios e noutras 20 hai un funcionario por cada 100 membros. Na política de persoal, se é que a houbese, os pluses salariais non están documentados, os contratos temporais encadéanse sen data e ata hai traballadores que non foron dados de alta na Seguridade Social.

Os asociados pagan unha media de 41,32 euros ao ano, pero iso non é dicir moito porque mentres no Grove a cota é de 6,21 euros anuais, os de Caión pagan 337,66. E igual sucede coas axudas públicas: a media do investido por socio era en 2007 de 353,40 euros. En oito dos depósitos as axudas públicas superan os 1.000 euros por asociado, mentres que outras cinco perciben 10 veces menos. Por suposto, a ausencia de control sobre os beneficios dos fondos públicos investidos tamén é absoluta.

O Consello de Contas, ademais de recomendar unha organización racional dos recursos e máis transparencia a estas organizacións, invita aos depósitos máis pequenos a fusionarse. Detalla que a "considerable fragmentación do sector" fai "inviable unha xestión eficaz por parte das confrarías de pescadores sobre todo na actual conxuntura tecnolóxica e económica".

O ditame do organismo fiscalizador carga tamén contra a Xunta -a súa análise corresponde á xestión do bipartito- que, a pesar deste contexto desfavorable, "segue investindo na construción de novas lonxas, sen que exista o debido fundamento económico que xustifique devandito gasto". Contas pon en dúbida a eficacia das actuais canles de intermediación, que encarecen significativamente os produtos nas lonxas, onde os auditores rexistraron variacións no prezo de ata un 380%.

Link: EPONLine