 | TRABALLAR NA COMARCA ¿É POSÍBEL? |
 Un artigo de FERNANDO BRANCO PARGA (*)
A nosa comarca xa ten máis
de 17.500 persoas no paro, o que supón a taxa máis alta de desemprego
de Galiza, sendo tamén a única comarca que ten como cabeceira unha das
sete grandes vilas que perde poboación, sobre todo xente moza. Por iso,
frear a destrución de emprego debera ser unha prioridade para todas e
todos. Porén, isto non é sempre así: as máis das veces mestúranse
intereses de obediencia partidaria ou complicidade sindical e
empresarial con determinadas decisións políticas que atacan na liña de
flotación de varias industrias da comarca.
É de sobras coñecida a
situación da antiga Astano, froito dun veto político e, tamén, as
diferentes posturas políticas, sindicais e empresariais que tivo o
chamamento de Rumbo 21 na súa convocatoria de manifestación, que serviu
para clarificar sobre quen está por reactivar o funcionamento deste
estaleiro e quen, con escusas varias de mal pagador, prefire a situación
actual de achatarramento. Curioso é que en Andalucía, algunhas
organizacións estatais defenden cousas ben diferentes ás que defenden en
Ferrol.
Mais as decisións políticas que na comarca afectan negativamente á
capacidade de creación de emprego, non se limitan ao naval. Un caso
claro é no sector eólico, onde a decisión da Xunta do PP de derrogar o
anterior Concurso Eólico, baixo a mentira de posíbel ilegalidade, tivo
xa efectos letais en varias empresas da Comarca: en Mugardos, Fene, As
Somozas e As Pontes, con peche de empresas, con EREs ou despedimentos de
traballadores; e iso se falamos das que teñen como actividade principal
o negocio eólico, pois tamén outras de obra civil e de mecanizado
sufriron por esta decisión.
E agora que o goberno de Feixóo anuncia
un novo concurso, resulta que o Goberno do Estado (PSOE), nunha invasión
de competencias da Xunta, crea un rexistro de preasignación de primas
no sector eólico, que limita as subvencións para Galiza a só 150
megawatts até o ano 2013; é dicir, vai ser moi difícil cmprir o
obxectivo de instalar 2.300 megawatts antes do 2015, ou dito dou-tro
xeito, máis unha vez teremos perda de emprego.
Tamén no sector
enerxético asistimos a unha situación de intervención política con
consecuencias negativas para á economía comarcal. Agora mesmo a Central
Térmica de As Pontes está en mínimos históricos de funcionamento. O que
podería ser unha situación puntual polas condicións climatolóxicas, un
ano de auga e vento, e polo efecto da crise, baixada no consumo, pode
converterse en algo habitual nos próximos tres anos; pois o Goberno do
Estado (PSOE) está a piques de publicar un Real Decreto que obrigará a
consumir o carbón autóctono, sobre todo no Bierzo, Asturias e Aragón, en
prexuízo do carbón importado que se consume nas Pontes, que produce un
quilowatio máis barato e menos contaminante.
Asemade, ante o
incremento de stock de carbón autóctono sen consumir, o Goberno do
Estado aportou, dende xullo do ano pasado, uns 200 millóns de euros para
que a empresa pública Hunosa comprase os excedentes e esta situación
non tivese repercusión nas comarcas mineiras do Estado. Curiosamente
agora, no caso de Galiza, non se prevé ningunha compensación.
Con
matices diferentes, mais baixo o denominador común da intervención
política, vemos como outro sector produtivo, o marisqueo na ría de
Ferrol, do que viven uns 544 mariscadores/as, padece o desleixo
prolongado dos diferentes gobernos que pasaron polo Estado, tanto PSOE
como PP, coa compracencia do goberno da Xunta, que manteñen a Ría, onde
hai uns anos producíase o 30% da ameixa babosa de Galiza e hoxe non
chega ao 10%, polas desastrosas condicións ambientais nas que está, sen
saneamento, o que provoca que a metade dos bancos marisqueiros sexan
catalogados como zona C, que imposibilita o seu consumo en fresco.
Temos
que lembrar que xa polo ano 1992, o daquela presidente da Xunta, asinou
nun docmento público denominado Plan Especial para Ferrol e a súa
Comarca, semellante en promesas e resultados ao actual Plan Ferrol, no
que a execución das obras para o saneamento integral remataría no ano
1995; hoxe, quince anos despois, continuamos igual. Por iso, o
prioritario ha ser enfrontar esta situación e solicitar que se poida
traballar en sectores como o Naval, Eólico, Térmica de As Pontes e o
Marisqueo, algún deles estratéxico e asentados na comarca. É dicir,
defender o que xa temos, aquilo que nos capacita para manter e impulsar a
economía comarcal e, logo, ver en que outros sectores poderíamos medrar
e aproveitar novas oportunidades. O que non é posíbel nen viábel é
primeiro destruir emprego e logo, sen continuidade e nun auténtico
deserto industrial, pretender renacer das cinzas sen custes sociais. As
traballadoras e traballadores, a mocidade... en definitiva, o conxunto
da poboación de Ferrolterra, non pode agardar.
(*) Fernando Branco
Parga é delegado Sindical da CIG-Endesa e membro da Executiva Comarcal
do BNG
Link: BNG Cedeira
|
|
|
|
| |
| Enlaces Relacionados |  |
| Votos del Artículo | |
Puntuación Promedio: 0
votos: 0
| |
| Opciones | |
|
