Portal de Noticias Cedeira OnLine Café Bar A MARINA - "Un dos nosos" por Gabriel Beceiro

Un artigo de Gabriel Beceiro publicado na revista OLLAPARO
©2013 Gabriel Beceiro - OLLAPARO

"Estannos a dicir que foi un erro elemental de tipo aritmético? É isto un erro de expresión, ou é que vostedes cando queren dicir 5 din 10? Pódese considerar isto un lapsus, unha gralla, un erro involuntario? Ou non será que feita a obra ilegal o PXOM non lle acaía ben e adaptaron a norma á comenencia? É isto un erro material ou máis ben un puro xuizo valorativo ao servizo dunha operación á medida dun dos seus? Que garantías lle están a ofrecer ao resto da cidadanía ?"

Coa «corrección do erro material» do Plano Xeral de Ordenación Municipal (PXOM) o tenente de alcalde Alfredo Vilela viu xustificada a súa presenza na política. Feito que permitiu ao portavoz o executivo do PP, Luis Rubido, amosar máis unha vez o seu perfil de «home evidente»: é o malabarismo do fume de carozo, a lóxica inductiva que permite establecer a partires dun caso unha lei universal («porque deixa de perxudicar á colectividade» disque).

Ese razonamento para iniciados serve para abrírmonos paso por entre os eixos fundamentais da política populista do PP. Portanto, para axir segundo esta lóxica, para deixar de perxudicar á «colectividade» disque, cómpre acurtar a distancia de dez a cinco metros do cauce dun rio o dun regato, que na terra destes últimos temos a eito e levan camiño de converterense en canos e tubos. Quenes así pensan axiña han tirar de conceitos baleiros como «calidade de vida», que nada di do que existe nunha vila e menos no meio rural: nada di das horas de luz, se hai árbores nas rúas, se hai recollida selectiva de lixo ou se a rúa está perto dun parque e se este está encofrado entre edificios de 7 ou 8 alturas.

Se razonamos do aveso, abofé que levan razón, trátase da crenza política primordial da que fala Bourdieu: o punto de vista particular dos dominantes preséntase e se impón como o punto de vista «universal». Repárese que non se dí sociedade, nen sequer comunidade, senón «colectividade». E que é unha colectividade, pois un sustituto falaz do «universal», unha parte que aparece como sendo o todo (chamémoslle «pobo» ou interese xeral), sendo como é unha parte, un colectivo que é beneficiado.

O que hoxe se apresenta como evidente e adquirido, imponse como tal pouco a pouco. Nin sequer iso, abonda un individuo a condición de que sexa un dos nosos para acelerar o proceso e a «imposición mascarada». Portanto, quen fai parte deste colectivo? Pois os nosos, os que contan coa benzón da Direccion Xeral de Urbanismo. Non hai problema, para iso está a realidade xurídica do socorrido «erro material» (Lei de Procedimento Administrativo).

Pouco importa desnaturalizar a institución xurídica cando do que se trata é conseguir outra cousa. Desvirtuarse así o sentido mesmo do erro material ou de feito, que é apenas aplicabel se é ostensibel, manifiesto e indiscutibel. Mais onde está aquí o “erro obstativo”, a evidencia do mesmo se após 18 anos de vixencia do PXOM (aprobado en 1995 baixo mandado do PP) non se decataran que onde puña 10 debería poñer 5?

Eís o sentido da política para o executivo popular. Non nos enganemos ao pensar: medidas coma estas son as que van expoliando o territorio, metro a metro, muro a muro, regato a regato. O pseudodiscurso das «renovables» e os merendeiros con vistas ao mar son só iso, vista, un sistema operativo para dicir o que non se fai sin decilo.

Ao cabo, hai unha correspondencia entre o espazo físico e o espazo social, de modo que a disposición no espazo físico representa, como neste caso se mostra a modo de exemplo, a posición dos axentes no espazo socio-político. Que moitos destes criterios sexan amplamente aceptados no meio social ou que se atribua calidade a un inmobel polas súas próprias características sen teren en conta outras características extrínsecas (a calidade da paisaxe atribuida ao rural e o seu tratamento como se for o centro urbano, tipoloxías e materiais de construción , condomínios pechados, muros,etc) é un síntoma máis desa lóxica de dominación do espazo urbano que é exerciza polos axentes estructuradores dominantes, procedimento xeral de dominación do espazo urbano garantido polo poder regulatorio dos concellos (Estado, Deputacions), detentores do capital financieiro, axentes inmobiliarios e componendas varias. Abonda unha olla atenta á estrutura urbana de Cedeira para decatármonos dos efectos da dominación e dos abusos. Dicía Georg Simmel que o valor non é unha característica intrínseca aos obxectos, senón o xuizo que os suxeitos facemos deles. E non será hora de irmos mudando o noso xuizo e a nosa linguaxe, valorando aqueles aspectos extrínsecos dos inmobles que estaban enmascarados, establecendo unha troca baseada noutros aspectos constitutivos de valor como a memoria constructiva e a paisaxe ?Link: OLLAPARO